من و نی نی بدون بابایی

من زمانی که شروع کروم به نوشتن وبلاگم هیچ وقت فکر نمیکردم که دوستای خوبی مثل شما نصیبم بشه!اون دسته از مهربونایی که بدون هیچ منتی نگران من میشن و حال من براشون مهمه واقعا وقتی شما هستید و بی منت کنار لحظه های من هستین چرا بخوام ناراحت بشم؟ یه زمانایی آدما احتیاج دارن باشن از محیط و زندگی اطرافشون دور باشن...من واقعا ممنونم که توی این یک سال کنارتون بودم باهام بودین تو غم و شادیام محبتای شما هیچ زمان فراموش نمیشن!ولی فقط بگم که روزانه های من در قالب این میشه که ماهیانه یکبار آپ میکنم... سخته دور بودن از شما و لطفتون به خودم ...ولی مجبورم هرکسی دوست داشت شمارشو بزاره من باهاش در ارتباط باشم.... یکسالگی نوشته هام مبارک♥ ...